Alleenstaande moeders in Nederland

Alleenstaande moeders in Nederland – de cijfers en realiteit

Door het hoog aantal (echt)scheidingen in Nederland, groeit het aantal alleenstaande moeders gestaag door. Momenteel is 23% van alle gezinnen in Nederland een éénoudergezinnen, en die ouder is meestal een moeder.

Ook zijn er single vrouwen die ongepland zwanger raken, waarvan de (seks)partner met de noorderzon vertrekt en toch kiezen het kind geboren te laten worden. Hoewel dit een bewuste keuze is, vraag ik mij af tot welke categorie deze moeders behoren en of zij überhaupt voorkomen in deze cijfers.

Dan is er nog een klein deel van deze moeders die bewust gekozen hebben voor het alleenstaand moederschap. Ik heb dat altijd bewonderingswaardig gevonden, dapper, onverschrokken en moedig. Je moet dan wel een soort ontembare oerdrift bezitten, zo was mijn redenering.

Bewust alleenstaand moederschap: een moedige keuze

Daar kwam ik van terug toen ik het verhaal hoorde van een collega, van wie ik wist dat zij bewust had bewust gekozen voor het alleenstaand moederschap. Ik was op kraambezoek en razend nieuwsgierig naar haar drijfveren voor deze dappere keuze.

Ze vertelde dat ze voorheen een lange fijne en stabiele relatie had gehad. Ze waren jong getrouwd, op een leeftijd dat het onderwerp ´gezin stichten´ nog niet in hun op kwam. Dat veranderde toen zij de dertig was gepasseerd. Terwijl bij haar het verlangen naar een kind toenam, raakte hij overtuigd dat hij geen gezin wilde stichten. Toch spraken ze dat nooit expliciet naar elkaar uit. Overtuigd dat zij, zoals eigenlijk met alles, dezelfde kant op groeiden. Dat verschil luidde het begin van het einde in. Geen van beide kon de ander overtuigen en na een paar jaar nog wat aan modderen besloten ze uit elkaar te gaan.

Het wreedste deel van haar verhaal moest echter nog komen. Toen zij haar ex vertelde over haar gelukte zwangerschap met donorzaak, biechtte hij op dat ook zijn nieuwe vriendin zwanger was. Mijn collega was in shock toen hij verklaarde dat óók zijn nieuwe partner zou zijn vertrokken als hij geen kind wilde en dat kon hij niet nog een tweede keer aan…

De vele wegen naar het moederschap

Ik was zwaar onder de indruk van haar verhaal. Het deed mij een beetje denken aan mijn eigen weg naar het moederschap, die ook bepaald geen klassieker was. Uit dit verhaal blijkt maar weer dat de weg naar het moederschap geen lineaire is. Het is zeker niet geheel toevallig dat de subtitel van mijn autobiografische roman “Was dit het nu allemaal waard?” deze subtitel heeft meegekregen; ‘de vele wegen die naar het moederschap leiden’

Onlangs ben ik voorzichtig begonnen aan een tweede autobiografische roman die voortborduurt op mijn debuut. Ook hierin is het hoofdthema Moederschap, meer specifiek; het alleenstaand moederschap.